De eigenaar van de gekraakte Ubica-panden is Dhr. W.G. Vloet.  Hij bezit tientallen huur-, en horecapanden in Utrecht, Amsterdam, Almere en Hilversum en is daarnaast directeur van Bergerac Beheer. Officieel woont Vloet in het Belgische plaatsje Julémont maar daar is hij vrijwel nooit te vinden, wel wordt hij regelmatig gesignaleerd in de Utrechtse binnenstad. In de loop der jaren heeft vooral zijn functie als huurbaas diverse conflicten met huurders opgeleverd en niet minder aanvaringen met justitie. Bekende Utrechtse incidenten waarbij Vloet betrokken was speelden zich af  in de Jan van Scorelstraat, de Nieuwe Koekoekstraat, de Griftstraat en op de Wittenvrouwensingel. Toch weerhoudt dit de gemeente Utrecht er niet van hem uit te nodigen voor onderonsjes op het stadhuis in het kader van het 'Holle Kiezen'-beleid. Om een duidelijker beeld te scheppen met wat voor 'heer' de gemeente zaakjes doet, hieronder twee voorbeelden van enkele sterke staaltjes 'huisvlijt van Vloet'.
 
In augustus 2002 werd Vloet veroordeeld voor de mishandeling van een 22-jarige huurster die, samen met 3 andere studentes, het pand op Wittevrouwensingel 41 van hem huurde. Vloet was namelijk anderhalf jaar daarvoor bij zijn vier huursters ingetrokken en al snel ontstonden er diverse conflicten. Zo sloot hij het ketelhok van de verwarming af waardoor de huursters soms dagen in de kou zaten, rommelde hij met hun post en liet hij de sleutel van één van de bewoonsters haar kledingkast verdwijnen. Daarnaast bemoeit hij zich met de privélevens van de studentes en intimideerd hij hun gasten. Op 5 februari 2001 lopen de spanningen hoog op wanneer de studente allerlei etenswaren van Vloet in haar koelkast vind. Ze verteld hem hier niet van gediend te zijn en Vloet ontploft. Hij slaat en schopt de bewoonster, scheldt haar uit voor dikke zeug en probeert haar het trapgat in te gooien. Hierbij loopt zij diverse blauwe plekken en kneuzingen op. In het daaropvolgende kortgeding besluit de rechter dat Vloet het pand moet verlaten en 2500 gulden schadevergoeding moet betalen. Vloet verhuurd daarna zijn kamer aan een vriend die er nooit is waardoor hij zelf nog steeds geregeld over de vloer kan komen. De studentes zijn daarop vervolgens verhuisd en  krijgt Vloet dus alsnog zijn zin. De Utrechtse politierechter veroordeelt Vloet daarna tot vier weken gevangenisstraf waarvan twee voorwaardelijk wegens mishandeling. Vreemd genoeg wordt Vloet niet gearresteerd door de politie, maar staat hij zogenaamd 'gesignaleerd'. Dit houdt in dat hij bij zijn volgende verkeersovertreding of poging het land te verlaten wel daadwerkelijk ingerekend zou kunnen worden. Maar Vloet zou Vloet niet zijn als hij niet wederom de dans weet te ontspringen. In juni 2003 ontdekt Vloet een vormfout en gaat hij vrijuit zonder ook maar één seconde in hechtenis te hebben gezeten...

Laatste nieuws in deze zaak (8-1-2004): Vloet wordt alsnog veroordeeld maar weet straf om te buigen naar slechts twee weken voorwaardelijke celstraf... lees het hier.

Een ander voorbeeld speelt zich af in 1993 aan de Griftstraat waar Vloet in conflict raakt met een bewoner die weigert zijn huur te betalen wegens achterstallig onderhoud aan zijn woning. Vloet ontkent zijn pand te verwaarlozen ook al geeft de gemeente in een aanschrijving opdracht tot verbetering van de woning op een achttal punten. Vloet achtervolgt zijn huurder op alle mogelijke plaatsen in de stad, staat soms midden in de nacht aan de deur te morrelen en probeert d.m.v. intimidatie alsnog zijn huur te krijgen. Het conflict loopt uit de hand wanneer de bewoner op een dag thuis komt en merkt dat zijn voordeur is verdwenen. Wanneer Vloet ondervraagt wordt door de politie ontkent hij wederom iets met de zaak te maken te hebben. De terreur van Vloet stopt niet en enkele weken later breekt hij in bij het pand aan de Griftstraat en richt daarbij verschillende vernielingen aan en ontbreken er diverse spullen van de bewoner waaronder zijn geluidsapparatuur. Vloet wordt gearresteerd maar kan slechts enkele uren worden vastgehouden wegens gebrek aan bewijs. Vervolgens spant Vloet een rechtzaak aan tegen zijn huurder vanwege de huurachterstand en start hij een ontruimingsprocedure. Daarop besluit de bewoner wegens gebrek aan bewijs en op aanraden van zijn advocaat de woning te verlaten. Vloet blijft stellig ontkennen ook maar iets met de vernielingen en diefstal te maken te hebben en aangezien de huurder weigert de achterstallige huur te betalen rest hem geen andere keus te vertrekken en zich te verschuilen voor zijn huisbaas. Eens te meer blijken Vloet's terreurmethoden te werken en krijgt hij wederom zijn zin.

Wat de Ubica-panden aan de Ganzenmarkt betreft speelt zich al jaren een dergelijk conflict af tussen de gemeente Utrecht en Dhr. Vloet. Wanneer de gemeente Vloet probeert te dwingen tot reparatiewerkzaamheden aan zijn uitgebrande pand schrijft Vloet een furieuze brief aan de gemeente waarin hij hen een "verzameling godverlaten idioten" noemt en spreekt van "moedwillige tegenwerking door gemeentelijke ambtenaren" bij de realisatie van zijn plannen met het pand. Feit is dat Dhr. Vloet in de 13 jaar na de brand nauwelijks heeft omgekeken naar zijn monumentale pand en het wat hem betreft rustig nog jarenlang had kunnen verkrotten.  Immers, als hij zo begaan was geweest met zijn monumentale panden had er nooit  beslag op gelegd hoeven worden wegens wanbetaling, hadden ze nooit meer dan twee jaar leeg hoeven staan en had hij in het verleden zijn verantwoordelijkheden wel genomen wat betreft veiligheid of onderhoud. Daarnaast heeft Vloet zowel nu als in het verleden duidelijk laten merken een onberekenbaar onderhandelaar te zijn. Iemand die graag zonder enige informatieverstrekking aan de onderhandelingstafel gaat zitten, gesprekken honds afkapt en er een handje van heeft door middel van agressie en intimidatie zijn gram te behalen.